فاطمه(س) یک «زن» بود،
آن چنان که اسلام می خواهد که زن باشد.
تصویر سیمای او را پیامبر(ص) خود رسم کرده بود
و او را در کوره های سختی و فقر و مبارزه
و آموزش های عمیق و شگفت انسانی خویش پرورده و ناب ساخته بود.
وی در همه ی ابعاد گوناگون «زن بودن» نمونه شده بود.
مظهر یک «دختر» در برابر پدرش.
مظهر یک «همسر» در برابر شوهرش.
مظهر یک «مادر» در برابر فرزندانش.
مظهر یک «زن مبارز و مسئول» در برابر زمانش و سرنوشت جامعه اش.
وی خود یک «امام» است.
یعنی یک نمونه ی مثالی،
یک تیپ ایده آل برای «زن»
یک «اسوه»
یک شاهد برای هر زنی که می خواهد «شدن خویش»
را خود انتخاب کند.
در میان همه ی جلوه های خیره کننده ی روح بزرگ فاطمه(س)،
آنچه بیش از همه برای من شگفت انگیز است این است که
فاطمه(س) همسفر و همگام
و هم پرواز روح عظیم علی(ع) است.
"فاطمه،فاطمه است"
"دکتر علی شریعتی"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر